Powiew świeżości, czyli recencjza filmu "Coś za mną chodzi"

Moja przygoda z "Coś za mną chodzi" zaczęła się najgorzej jak mogła, jeśli chodzi o oglądanie horrorów. Otóż dobra znajoma, obeznana w tematyce grozy, zareklamowała film (choć sama go wtedy jeszcze nie widziała) jako ponoć jeden z najstraszniejszych horrorów ostatnich lat, żadne tam historyjki o zamykających się samoistnie drzwiach. Cóż mi zatem pozostało? Zadbałem o potrzeby fizjologiczne by nie musieć po seansie chodzić nocą po mieszkaniu, przykryłem się kocem (z czego później zrezygnowałem bo upał, ale do sedna!), zapaliłem lampkę dodającą pewności siebie i włączyłem film...

Złodziejstwo, epigonia, podróba, czyli recenzja filmu "Siódmy syn"

Lubię nawiązania. Nawiązania są dobre. Dobre, o ile się z nimi nie przesadza. Przesada powoduje efekt zupełnie odwrotny. Co innego zaczerpnąć łyżeczkę od kogoś i puścić oko do wytrawnego widza, co innego wziąć koparkę i wjechać nią na pola innych twórców, biorąc co popadnie.

O kilku ptakach nielotach i kocie, czyli filmowy przegląd miesiąca

Po raz kolejny prezentujemy zbiorową relacjo-recenzję tego, co obejrzeliśmy w ostatnich tygodniach. Nie idziemy z mainstreamem, więc nie czekamy z postem do rozdania Oscarów, a w środku "zabraknie" recenzji Idy czy 50 twarzy Greya. Jednak mimo wszystko liczymy na waszą lekturę i opinie.

Burton i „Wielkie Oczy"

Niewielkie mam pojęcia o filmoznawstwie. Oglądając film skupiam się praktycznie wyłącznie na historii i współgraniu poszczególnych elementów - grze aktorskiej, muzyce, fabule. Ale nawet ja rozpoznaję na ekranie estetykę Tima Burtona, który wciąż zachwyca mnie na nowo. Także filmem „Wielkie oczy", opartym na biografii malarki, Margaret Keane. 

Komasy wina, Komasy wina, Komasy bardzo wielka wina

Był sobie plan filmowy. Jak to z planami filmowymi bywa, przeważnie najważniejsi na nich są ludzie. Byli więc aktorzy. Zrobili swoje, zagrali jak umieli najlepiej. Niektórzy dobrze, inni gorzej. Te zmagania z rolą, dialogiem, etc. sfilmował kamerzysta. Tam z góry, tu z boku, to znów z dołu zrobił parę ujęć. Ale najważniejszy na tym planie filmowym był przecież reżyser. I właśnie reżyser to wszystko koncertowo spierdolił.

Co widzieliśmy gdy nas nie było

Witajcie drodzy czytelnicy. W ostatnich tygodniach napotkaliśmy kilka propozycji filmowych, o których chciałem wspomnieć, jednak nie na tyle, żeby pisać o każdym z osobna. Dlatego w dalszej części tego posta znajdziecie krótkie recenzje kilku widzianych przez nas filmów. Do jednych zachęcamy, inne radzimy omijać szerokim łukiem. Enjoy.

Sympatyczny starszy pan, czyli recenzja autobiografii Harry`ego Redknappa

Drogi czytelniku, jeśli nie interesuje cię piłka nożna, a takie zbitki słowne jak Premier League czy Queens Park Rangers kojarzą ci się bardziej z jakimiś markami butów, nie warto żebyś czytał dalej tę recenzję, gdyż mówiąc dość brutalnie – zrozumiesz z niej mniej niż przedszkolak z wykładu o przegłosie lechickim w języku starocerkiewnosłowiańskim.